Mátti ef til vill litlu muna að ég yrði framskóknarmaður?

Ég eins og svo margir hef gaman af hvers konar grúski.  Margir tímar geta horfið við að skoða myndir frá ömmu og afa, lesa Blik, rýna í gömul sendibréf sem varðveist hafa í fjölskyldunni og þannig mætti áfram telja.

Reyndar hef ég það forskot að búa svo vel að hún móðir mín heillin og systur hennar eru ákafir grúskarar og gauka að mér því sem þær telja að mér þyki álitlegt.  Í gær eftir bæjarstjórnarfund fór ég til þeirra systranna í kaffi og þá laumuðu þær að mér þessari mynd sem fylgir bloggi þessu.  Á henni má sjá faðir Guðna Ágústssonar, Gústa á Brúnastöðum og hana ömmu mína, Jóku á Kirkjubæ.

Augljóslega hefur farið vel á með þeim þegar myndin er tekin enda amma mín fríðust kvenna og Gústi stæðilegur.  Hugur þeirra hvors til annars náði þó aldrei öðrum hæðum en vinarhug.  Kannski sem betur fer því þá væri annað hvort Guðni sjálfstæðismaður eða ég framsóknarmaður.  Hvorutveggja þætti mér vont þótt ég meti fáa stjórnmálamenn meira en vin minn Guðna Ágústsson.