Ógn og óvissa

Því er ekki að neita útspil Framsóknarflokksins um stjórnarskrárbreytingu vekur mér ugg.  Að vísu liggur enn ekki fyrir frekari útfærsla í kringum þennan farsa þannig að erfitt er að gera sér grein fyrir hversu langt á að ganga.  Í raun verður að telja líklegt að hér sé um pólitískan storm í vatnsglasi að ræða.

Það er hinsvegar vont til þess að vita að undirstöðuatvinnugrein Vestmannaeyja og margra annarra byggðalaga skuli áfram þurfa að búa við stöðuga ógn og óvissu.

Vegna þessa máls ályktaði bæjarráð svo:

"Vegna umræðu um hugsanlega stjórnarskrárbreytingu vill Bæjaráð Vestmannaeyja minna á mikilvægi þess að ekki verði gerðar breytingar sem skapa óvissu hvað varðar stöðu sjávarútvegs.
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnugrein í Vestmannaeyjum og skapar samfélaginu mikil verðmæti. Uppgangur sjávarútvegs síðustu ár er að miklu leyti tilkomin vegna þess að dregið hefur úr óvissu hvað varðar stöðu sjávarútvegs og nýtingu auðlindarinnar.

Jafnframt minnir bæjaarráð á að atvinnuréttindi þau sem menn hafa helgað sér á sviði fiskveiða njóta verndar 72. gr. stjórnarskrárinnar. Ekkert samfélag fær nýtt sín vaxtartækifæri ef það má eiga von á að í stjórnarskrá verði bundin ákvæði sem veikja atvinnulífið á svæðinu."

Ég ætla svo að enda þessa færslu á því að vitna orðrétt í álitsgerð sem Sigurður Líndal og Tryggvi Gunnarsson sömdu að beiðni þingmanna árið 1990:
”Atvinnuréttindi teljast eign og njóta verndar 67. gr. stjórnarskrárinnar.  Sú vernd er þó takmarkaðri en vernd hefðbundinna eignarréttinda.  Atvinnuréttindi þau sem menn hafa helgað sér á sviði fiskveiða eru eignaréttindi”.